Ali Haydar SAHİN

karmate

Ben sekiz yaşında birini kaybettim.. 
neyin ne olduğunu bilmezken birini kaybetmenin acısı nedir hiç bilmezken ben seni kaybettim..
dede..
daha önümüzde birlikte yapacağımız pek çok şey vardı halbuki. daha bana kulaktan nasıl para çıkardığını öğretmemiştin ve kesik parmak numaranı. ödevlerimi yapmıyorum diye daha çok kızıcaktın bana.yemeğimi yemiyorum diye çok çok kızacaktın daha..

seninle ilgili çok şey hatırlayamamak kötü ama birlikte rulokat yediğimizi hatırlıyorum, gazete okurken uyuya kaldığını, kocaman göbeğini, hiç dökülmeyen bembeyaz saçlarını, öğle yemeklerimizi, masmavi gözlerini hatırlıyorum. ve hastanede yatarken tek torununun kokusunu özlediğin için yastık kılıflarımı istediğini hatırlıyorum.

babam geceleri hastahane yerine eve gelmeye başlayınca ben anlamıştım senin öldüğünü. günler sonra söyledi babam. bende hiç sormadım o söyleyene dek, duymak istemedim. insan duymayınca hep bir umudu olur. duymazsa gerçeği değiştirebilicekmiş gibi.

hiç ağlamadım, anlayamadım.

taa ki senin evine gidene kadar. salondaki sarkaçlı saat çaldı yine. ilk defa bu kadar net duydum saatin sesini, meğer ne yüksekmiş o seste biz fark edememişiz. sanki yüreğime vuruyordu sarkaç, ses yankılandı bomboş evde, gözüm hep koridordaydı, ev sen kokuyordu sanki birazdan içeriden gelicektin.. gelmedin. sonraları daha çok kez geldik evine, ev hala sen kokuyor ve ben hala koridora bakıyorum dede. yine gelde kulağımdan para çıkar diye. gel o koskoca koltukta gazeteni oku, oku da uyuya kal diye..

keşke daha sıkı sıkı sarılıp öpseymişim yumuşacık yanaklarından, daha çok baksaymışım yüzüne daha çok şey hatırlayabilseydim şimdi. düşünüyorum çok kereler hatırlamaya çalışıyorum ama yalnızca bir kaç anı..

anlatacağım çok şeyler vardı. ve öğreneceğim ve öğreteceğin ve gülüşlerimiz olucaktı, gezicektik, tatile gidecektik, şekerleme yapıcaktın çoğu kereler gazetenin ardında ben gelip dürtücektim seni "dedeeee" diye. annem kızıcaktı bana "koskoca kız oldun rahatsız etme dedeni" diye.

ama herşeye rağmen bir gün o malum son geldiğinde buluşacağımızı bilmek çok güzel. işte o zamana kadar hoşçakal dede..