azıcık ilgi be koton?!

Markaların twitter ve facebook sayfalarının olmaları büyük bir nimet. Bir sorun veya sorumuz olduğunda hızlı ve kolayca iletişime geçebiliyoruz. Örneğin; garanti bankasıyla yaşadığım bir sorunu twitterdan çözmüştüm. Buradan okuyabilirsiniz. Twigynin ev ayakkabılarıyla ilgili twitterdan bilgi aldım. Gayet seviyeli ve sempatik şekilde tweetime cevap attılar. Braun saç düzleştiricimle ilgili yaşadığım sorun hatta skandal diyebilirim, facebook sayfalarına blog yazımı göndermemle derhal sonuca ulaştı. Onu da buraya tıklayarak okuyabilirsiniz.

Tabi her marka bir değil!

Koton Barış Manço tişörtlerini çıkardığında çok takdir etmiş ve hepsine ayrı ayrı aşık olmuştum. Çocukluğumdan beri Barış Manço’nun yeri bende ayrıdır. İnternetten hatta facebook sayfalarından inceledim koleksiyonu ve kendimi bana en yakın olan İçerenköy Carrefour Koton’a attım. Cıks yok. “yalnızca bazı mağazalarımızda var” dedi satış sorumlusu bayan. Gıcık oldum. Ne demek bazı mağazalarımızda var. Restoranların menülerine afili yemekler, tatlılar yazıp “aa şu an o yok ama” demelerine benzettim durumu. Bir hafta sonra falan akademiye erkenden gittim ki cevahirde ki kotona bakayım diye. İstediğim modeli bulamadım ve çoğu tişörtün bedenleri yoktu askıda. Erkek arkadaşımla Kadıköye gittiğimizde Kadıköy Kotona baktım. Kesinlikle abartmıyorum ellerinde 20 tane falan kalmış tişörtlerden. Sadece bunlar kaldı dedi satış sorumlusu 2-3 hafta sonra gittiğimde tişörtlerin sayısı 10a düşmüştü hala yenileri gelmemişti. Tabi ki benim istediğim aralarında yoktu.

En iyisi twitterdan ulaşayım dedim.

Eve geldim istediğim tişörtün görselini buldum internetten ve aramızda şu konuşma geçti;

Orjinali için TIKTIK

Tata adlı kullanıcıyı tanımıyorum ama belli ki o da dayanamamış böyle bir saçma cevaba ve tweet atmış sağolsun. Sorarım size ben mi bileceğim tişörtün model kodunu? Öyle olsa bile bu şekilde mi cevap verilir. İnsan ilgileniyormuş gibi davranır. Baştan savıcı bir tavır içinde olmaları beni çileden çıkardı. Yüzsüz yüzsüz yardımcı olun diye direttim. Bana kodu verdi yalnızca. Pekala koddan şubelerdeki stokları görüp bana mağaza ismi verebilirdi. GICIK oldum! Bu mu müşteri memnuniyeti, bu mu modern pazarlama anlayışı?

İki gün sonra Avcılarda Pelikan Mall diye bir alışveriş merkezindeydim arkadaşımla. Kodu ajandama not etmiştim. Almaktan vazgeçmiştim aslında bu tavır karşısında ama Barış abi sevgisi başka bende ki. Hoş, güzel bir tişört üstünde Barış Manço var, almak istiyorum işte. Girdim mağazaya kodu gösterdim, sordum. Bir erkek tişörtü gösterdiler bana alakasız! Bir insan nasıl çileden çıkarılır. Şoke oldum. "Bir işi de tam yapın be biiiip, bu kadar mı zor kod vermek biiiip, dalga mı geçiyorlar lan benimle biiiiip” şeklinde düşünceler alt yazı gibi geçti beynimden. Satış görevlisine teşekkür ettim ve arkadaşımla çıktık mağazadan.

Yukarıda gördüğünüz gibi son tweetime cevap atmadılar bile.

Allah kimseyi Kotonun eline düşürmesin, kimseyi tweeterdan Kotonla sınamasın.

Çok ilgisiz ve baştan savma çalışıyor, en azından twitter hesaplarının başında kim oturuyorsa o öyle!

Daha beni öldürsen kotondan bir şey almam. Muhatap olmam. Ayıptır ya. Hazır alıcıyım deliriyorum tişörtü alacam diye. Demek ki satış yapmak, müşteri kaybetmek diye bir dertleri yok. Olabilir tabi!

Sevgiler canlar.